Vuur/toren

Sommige mensen zorgen voor anderen. Van ‘s morgens tot ‘s avonds. Dag in, dag uit. Hun hele leven lang. Ze zorgen omdat het hun lot is of een gave of gewoon uit naastenliefde. Ze hopen dat iemand ooit voor hen zal zorgen.  

Sommige mensen houden een vuur brandend in een toren. Te midden van de woeste oceaan, in weer en wind, met gevaar voor eigen leven. Alleen maar opdat anderen veilig thuis geraken.  
Maar wie loodst hen doorheen het woelig water naar een veilige haven, als ze oud of moe of ziek zijn? En wat als iedereen hen vergeten is? Hoe lang houd je het vuur in de toren en het vuur in je hart brandend?  

Michai Geyzen maakt opnieuw een voorstelling voor jonge kinderen. Dit keer inspireert hij zich op het fascinerende, vaak geromantiseerde beroep van de vuurtorenwachter: moedige mannen - of vrouwen – die bereid zijn extreme eenzaamheid en zware stormen te verduren. Rare snuiters, gestrand tussen wal en schip, overgeleverd aan de natuurelementen en aan elkaar. 
 
Vuur/toren is net als Über-ich (afstudeerproject 2014, Toneelacademie Maastricht) en De passant (2017) een visuele, dynamische, dansante en tragikomische voorstelling. Over de drie laatste vuurtorenwachters ter wereld die door iedereen vergeten zijn. Drie wachters die de grond onder hun voeten verliezen als ze in de armen lopen van het enige wezen ter wereld dat hen bleef koesteren: de zee.