ØY

Van de makers van De Soldaat
ØY (uit te spreken als uij – Noors voor eiland)

Øy speelt zich af op een eiland in Noorwegen.
Daar woont Tove. Samen met zijn moeder.
Tove wacht op zijn vader. Die is gaan vliegen.
Dat wil Tove ook. Hij wil net zoals zijn vader uitvinder worden. 
Hij wil ook vliegen. 
In zijn bed maakt hij plannen, en iedere dag na school knutselt hij in zijn vaders atelier.

Er woont ook een meisje achter de grote berg.
Zij en Tove zijn de enige kinderen op school.
Ze ontmoeten elkaar elke ochtend -heel even maar- aan de splitsing op weg naar de school. Dat is het hoogtepunt van de dag. Voor Tove toch.
Op een dag zegt ze dat ze de volgende keer met hem mee gaat, langs zijn kant van de berg, helemaal naar de steiger waar de boot vertrekt.  Tove is in de wolken. Hij kijkt er naar uit.
Hij zoekt een manier om haar hart te winnen. Maar hij bevindt zich op glad ijs.

Een voorstelling over rennen, springen, vliegen, duiken, vallen, opstaan en weer doorgaan. Over vasthouden, missen en loslaten.  Voor iedereen die al wel eens vlinders in zijn buik gevoeld heeft.
Een voorstelling met prachtige klassieke en Noorse muziek gezongen door Thais Scholiers. In een originele Noorse setting met poppen van Filip Peeters.
Met een tekst van Dimitri Duquennoy op een sferische soundscape van Wim Bernaers.

Anders gezegd:

Op het eiland Øy is er één berg. Één school.
Één auto.
Er vaart één boot per dag.
Altijd ligt er sneeuw.

Tove is een jongen van 11.
Hij woont aan de voet van de berg.

Aan de andere kant is een meisje komen wonen.
Ze is ook 11.

Hij heeft haar nog niet gezien,
Maar wel al gehoord.

Tove heeft één droom.
Kunnen vliegen net zoals zijn vader.

Vliegen is gemakkelijk.
Ik weet dat.
Ik heb het bijna gedaan.
Gisteren op weg naar school.
Ècht.
Het waaide, hard.
Zo hard dat ik met mijn jas open tegen de wind in
kon hangen zonder om te vallen.
De wind tilde mij op. 
Ik maakte sprongen van minstens vijf of wel acht meter.
Als ik het toen écht had gewild, 
had ik zonder moeite kunnen opstijgen en wegvliegen. 

Maar ik heb het niet gedaan.
Want vliegen is gemakkelijk, 
maar landen…
dat is een ander verhaal.